Eerste 2 weken

Zo, hoogtijd voor het volgende verhaaltje.
De eerste week was nog een beetje zoeken, maar Arnout en Saskia hadden keurig hun vaste routine op papier gezet en was het makkelijk om in dat ritme te komen.
Om 7 uur wek ik de kinderen, leg hun kleren klaar en ga naar beneden om het ontbijt klaar te maken en om 8 uur gaan de kinderen samen met Arnout de deur uit. Dus ik ben vrij tussen 8 en half 4 (dan haal ik ze op van de bus).
Dus ben ik meteen de buurt maar een beetje gaan verkennen. Het is echt zo’n typisch Amerikaans buurtje. Allemaal houten huizen met veranda’s.
Meteen de eerste dag even een bankaccount geopend bij de Bank of America en even door het stadje Brookline gelopen.
Op maandag hebben de jongens een naschoolse activiteit, dus moeten ze opgehaald worden van school. De eerste keer ging Arnout even mee om de school te laten zien.
Eenmaal weer thuis vroeg Arnout of ik de volgende dag wilde lunchen met Simon op school. Dat leek me wel een keer leuk om te zien. De jongens zitten op de British School in Boston en naast hun zit een Japanse school waar de British school ook luncht. Dus ik daar heen met de auto. Saskia had de school al ingesteld in de TomTom zei ze. Dus ik die TomTom aanzetten, kon nergens die school vinden. Natuurlijk te lui om weer even naar binnen te lopen en dat adres op te zoeken. Dus ik dacht, volgens mij weet ik wel ongeveer hoe ik moet rijden. Dus ik vol goede moed richting die school. Compleet verdwaald natuurlijk.. Toch maar even snel m’n internet aangezet om het adres op te zoeken. Toen gelukkig net op tijd voor de lunch.
Mega grote kantine, waar je echt alles kon halen!! Patat, hamburgers, kip, maar ook echt wel heel gezonde dingen. En natuurlijk veel Japanse specialiteiten.
Het was wel een grappig gezicht, al die kleine Japannertjes.
De terug weg verliep gelukkig soepel. 's Middags de jongens opgehaald van de bus en thuis huiswerk met ze gemaakt. Eten gekookt en hop hop naar bed.
Woensdag hebben de jongens naast engelse lessen ook Nederlandse school (dit is in de British School). Dat hebben ze van 4 tot 6 en ze hadden gevraagd of ik dan van half 4 tot 4 even de kinderen wilden opvangen in de bibliotheek. Natuurlijk wil ik dat!
In Nederland had ik al gereageerd op een vacature die ze open hadden staan, om als vrijwilliger te helpen om les te geven. Dit leek me leuk om te doen, omdat ik daar toch moet zijn en anders 2 uur zit te wachten om de jongens weer mee terug te nemen. Dus kan ik mezelf beter maar een beetje nuttig maken.
Donderdag heb ik de T (metro) gepakt en ben ik naar Boston zelf gegaan. Saskia had me al verteld dat er een rode lijn door de stad loopt (Freedomtrail) die je de historie van Boston laat zien. Dus die heb ik gelopen en zo heb ik gelijk een heel stuk van de stad kunnen zien. Het valt me tot nu toe mee met de drukte in de stad. Maar dat kan ook komen doordat het de eerste week ongeveer -10 was. En dat niemand echt zin had om de straat op te gaan. 's Avonds m’n eerste borrel met andere Au Pairs gehad, allemaal Duitsers en het zweedse meisje (Hanna) die ik al had ontmoet bij de oriëntatiedagen. Was leuk om even andere verhalen te horen van meiden die al langer bij een familie zitten. 2 zaten er in re-match (dat doe je als het totaal niet klikt met je familie). Maar was wel even leuk om andere te ontmoeten en hun verhalen te horen. En kreeg best wel de indruk dat ik echt wel heel vrij wordt gelaten door m’n fam. En dat de andere zich best wel aan veel regels moesten houden. Ideaal! haha
Vrijdag had ik m’n sollicitatiegesprek met het bestuur van de Nederlandse school in de lobby van een chique hotel wat vroeger een gevangenis was.
Gesprek verliep best wel goed en ben dan ook aangenomen voor die 2 uurtjes in de week. Binnenkort m’n eerste proeflesje!
De fam. was dat weekend skiën, ik kon niet mee omdat ik dat gesprek vrijdagavond had, dus had het hele weekend voor mezelf. Zaterdag ben ik even richting Harvard gegaan. Dat is echt mega. Het was wel uitgestorven, want geen student gaat met dit weer de deur uit en het was weekend. Dus doordeweeks nog maar een keer terug. Moet ik sowieso, want ging thuis pas kijken naar de plattegrond van Harvard en kwam erachter dat aan de andere kant van de rivier nog een heel deel was. Lekker bezig!
Zondag had ik me opgegeven om mee te gaan naar een icehockeywedstrijd van Boston University. Bizar. Ze hebben gewoon een compleet stadion naast de school, inclusief fanfare en mascotte. The national anthem mocht dan ook absoluut niet ontbreken. Ongelooflijk hoe serieus dat allemaal is. Nou wordt the national anthem voor elk „belangrijk” dingetje er in gegooid, maar toch. Ik zat met open mond te kijken.
Het was wel gaaf om te zien. In de rust moest je als een debiel gaan dansen als je in beeld kwam. En de winnaar kreeg een cheque van 50 dollar bij de Domino’s.
Niet eens gewonnen.. Vet raar.
En 's avonds moesten de Patriots spelen tegen de Colts (American Football). Dat werd gekeken bij Australische vrienden van de fam. Dus bord op schoot en de wedstrijd kijken. Nou zo spannend is het allemaal niet.. Het spel wordt om de haverklap stil gelegd. Maargoed uiteindelijk hebben de Patriots met 45-7 gewonnen en zijn ze door naar de Superbowl!!!!! De hip en happening van Amerika natuurlijk.
Arnout vroeg nog even aan 1 van de dames of zij nog een goede sportschool kende. 'Nou’, zei ze, 'ik ga altijd naar die en die sportschool en dan betaal je maar 200 dollar per maand'…….. okeee… uhm bedankt, maar kijk toch nog ff verder. Maar de goedkoopste sportschool is 58 dollar.. En heb niet zoveel zin om daar m’n geld aan uit te geven. Dus maar besloten om zelf veel hard te gaan lopen. Moet alleen nog beginnen.
Ondertussen heeft Arnout een Amerikaans telefoonnummer voor me geregeld. Maar gebruik nog steeds m’n Nederlandse nummer voor WhatsApp.
Maandag begon de week weer opnieuw en het gaat me best goed af allemaal.
De jongens zijn inmiddels ook aan me gewend en weten wat ze wel en wat ze niet mogen. Natuurlijk blijven het wel jongens en wordt er veel gevochten. Nagoed dat is dan maar zo. Maar over het algemeen luisteren ze goed.
Maandag waren de jongens vrij en ben ik met ze naar het Science Museum geweest. Natuurlijk waren we lang niet de enige die dat bedacht hadden en was het ontzettend druk. Maar waar 't het allerdrukst was, was het restaurant in het Science Museum. Het leek haast wel alsof de meeste alleen voor het eten kwamen. Die arme kok zag je langzaam bezwijken in z’n keuken en kon het allemaal niet meer bijbenen.
De jongens hadden zich ondanks de drukte prima vermaakt en daar gaat 't om.
Dinsdag en woensdag was Simon ziek, dus lekker de hele dag spelletjes gedaan.
Donderdag ben ik opzoek gegaan naar goede handschoenen want afgelopen weekend ben ik mee wezen skiën in Sunapee, New Hampshire, waar het levensmotto is: Live free or die (staat ook op alle kentekenplaten). Ze hebben daar een huisje die ze delen samen met een Australisch gezin.
Ik kreeg van Saskia en Arnout een skiles cadeau (heel lief) en kon een skibroek van Saskia lenen, had van m’n tante al een ski jas gehad, dus dat kwam helemaal goed uit. Ik zag eruit alsof ik al jaaaaaaren te wintersport ging.
Ik kneep hem wel een beetje zaterdagochtend, want straks faalde ik als een malle.
Om 9 uur present bij de skiverhuur en om 10 uur compleet met oranje helm richting het beginnersklasje. Dat bestond uit nog twee jonge mensen en 2 wat oudere vrouwen.
En bij de eerste opdracht die we moesten doen, begon er een van de 2 vrouwen al te piepen dat ze er toch niks van kon en beter kon stoppen. Dus die leraar ging haar de hele tijd helpen om toch door te gaan, maar ze hield telkens het groepje op met der gejank.
Uiteindelijk had die leraar het goddank ook opgegeven en mocht ze vertrekken.
Dat was fantastisch want nu konden wij tenminste wat leren.
En het ging me verbazingwekkend goed af!! Het was echt te leuk om te doen.
Ik sjeesde zo die berg af en Saskia en Arnout konden niet geloven dat dit m’n eerste keer was. Dus snel het beginnersklasje vaarwel gezegd en meegegaan naar de groene piste en daarna nog van de blauwe piste (dat af en toe best hard ging, en was dan ook blij dat ik heelhuids beneden was).
Helemaal gaar weer op weg naar het huisje (nouja, best een huis eigenlijk) en daar stond het bier koud en de BBQ al aan. Want het was namelijk Australianday. Dus de Australiërs hadden nog meer Australiërs uitgenodigd en dat was best gezellig.
De volgende dag zouden we weer gaan skiën. Werd met een klein katertje wakker, maar de hoofdpijn trok gelukkig snel weg. Maar nog wel een beetje een rare buik.
Op weg naar de bergen werd ik echt niet lekker en heeft Saskia me uiteindelijk weer naar huis gebracht en heb ik de hele dag geslapen… Best wel een domper (maar gelukkig waren de mensen van de ski-rental zo lief om m'n les te verplaatsen naar a.s. zaterdag).
Blijkbaar een klein virusje opgelopen, want gister was ik ook nog steeds niet helemaal lekker.
Gister waren Arnout en Felix ook niet zo lekker, dus die bleven ook thuis. Ook ongeveer de hele dag nog geslapen.
Er werd van alle kanten al gewaarschuwd dat er een hevige sneeuwstorm opkomst was en de scholen hadden al doorgegeven dat ze vandaag niet open zouden zijn.
Het heeft gister en vandaag alleen maar gesneeuwd en echt de sneeuw kwam tot boven m’n knieën. Alles lag dan ook plat. Er was een verkeersverbod en de treinen reden niet. De huurbaas ging in de weer met sneeuwblazers en nu zijn er complete muren van sneeuw ontstaan. Vanmiddag dan ook met de jongens wezen sleeën en geprobeerd een sneeuwpop te maken. Maar het was te poederachtig. Morgen maar proberen. Als het goed is, is het ergste nu voorbij en rijden morgen de treinen weer.
De jongens zijn wel nog vrij, dus maar weer even een mooi dagje van maken.

Ik vermaak me hier echt prima! De fam. is erg aardig en laat me in veel dingen vrij!
In februari ga ik weer een weekend naar New York om m’n nicht te bezoeken die daar woont. Mega veel zin in!!

Ik zal deze keer even wat foto’s toevoegen.. Wel zo leuk he?

Nou het was me weer een waargenoegen!
Doei!