New York en meer

Zo, nou ik merk maar weer dat ik ontzettend goed ben in het bijhouden van een blog. Want jawel hier komt het 3de verhaaltje in 2 maanden.
Alweer 2 maanden. De tijd vliegt.

Na mijn laatste verhaaltje ben ik nog een weekend mee wezen skiën, nog 2 dagen les genomen en de laatste dag vond m’n instructeur het wel geinig om me van de black diamond af te laten sjezen. Ikzelf vond dat iets minder geinig.
Ik scheet in m’n broek. Met al m’n kracht probeerde ik overeind te blijven en kwam met trillende benen beneden. Nooit meer.
Dat vertelde ik de beste man dus ook en gelukkig heb ik de black diamond niet meer teruggezien.
Voordeel was wel dat de blauwe piste nu een eitje was en ben dan ook nog een paar keer heerlijk naar beneden gesjeesd.

Het weekend daarop ben ik niet mee wezen skiën. Want had afgesproken om met 2 andere meiden de stad in te gaan.
De pianolerares van een kind van Hanna (zweedse au pair) moest optreden in een kroeg en het leek ons leuk om daar te gaan kijken.
Bleek best een grote bar te zijn met te leuke live muziek! De pianolerares bleek ook nog een leuk moppie te kunnen zingen.
M’n eerste avondje stappen was geslaagd! Behalve dat Hanna op een gegeven moment niet meer op d’r benen kon staan. Maargoed dat terzijde. Daar hebben we allemaal wel eens last van…

Weekend daarna bleven Saskia en de jongens thuis van het skiën, want Arnout zat voor een week in Israel. Dus zijn we met de jongens naar de kinderkapper geweest…. Wauw, je wist even niet zo goed of je nou een speelparadijs binnenstapte of dat je daadwerkelijk in een kapperszaak stond. Overal hysterische voorwerpen en alles knalroze, geel, blauw, noem maar op. Elke stoel had z’n eigen computerscherm, zodat de kinderen al spelletjes spelend geknipt konden worden. Je had dan ook geen kind aan ze. Maar verder, klein beetje overdreven..
Vrijdagavond uiteten geweest in Boston met een nicht van me, Dorine, samen met haar man Eric. Ze kwamen een weekend langs om bij vrienden op bezoek te gaan.
Zaterdagavond nog ff wat met Hanna en Chelsea gedronken. Klein drankie gedaan, geen gekkigheid.
Zondag met Saskia en de jongens naar het Isabella Stewart-Gardner Museum geweest. Isabella Stewart-Gardner en haar man waren nogal kunstliefhebbers en hebben over de hele wereld kunst verzameld, lieten een nieuw huis bouwen dat precies leek op een paleis in Venetië met een prachtige binnentuin en plantte al hun verzamelde kunst en schilderijen in dit enorme huis. Ze maakten er een museum van en Isabella schreef in haar testament dat alles moest blijven zoals het was. Nou zo gezegd, zo gedaan. Alles hangt nog zoals toen, inclusief de 2 lege lijsten waaruit een Rembrandt en een Vermeer zijn gestolen en nooit meer teruggevonden zijn.

De volgende dag was het President’s day, wat betekende dat de kinderen vrij waren van school. Simon heb ik naar een playdate gebracht, met gevaar voor eigen leven, want overal zitten enorme gaten in de weg, ‚t is een wonder dat we geen klapband hadden, en daarna ben ik met Felix naar het Children’s museum geweest. Kwam er al vrij snel achter dat hij eigenlijk al veel te oud is voor het museum, maar hij had erg genoten, dus prima.
Dat weekend was er ook weer heerlijk wat sneeuw gevallen. Er was natuurlijk nog niet genoeg gevallen en hadden we alleen nog maar een enorme muur van sneeuw om de auto’s heen staan, dus daar kon makkelijk nog wel wat bij.
Gelukkig was de school wel open de rest van de week. Want sinds ik hier ben hebben de jongens maandag en dinsdag sneeuwvrij gehad.
Gelukkig heeft het de rest van de week niet meer gesneeuwd en kon ik vrijdag de 21e met de bus richting New York!!

De bus zou om 9.30 vertrekken vanaf South Station en Saskia wilde de jongens wel voor een keer naar school brengen zodat ik me niet hoefde te haasten. Super!
Het was al weken drama met de treinen (of naja hier noemen ze het treinen, maar echt, het zijn gewoon hele, hele oude trams. Die zichzelf ook nog eens op hun dooie gemakkie voortbewegen) dus ik dacht, ik moet op tijd weg, want als ik niet in de eerste trein/tram pas dan moet ik op de volgende wachten. Dus ik om kwart voor 8 de deur uit. Kom ik bij het stationnetje, trein/tram half leeg… Was ik al om half 9 op plaats van bestemming. Kon ik nog een uur wachten. Maargoed, beter te vroeg dan… juist ja.
Om 9.30 kwam de Peter Pan bus en werd me verteld dat ik 1x moest overstappen in Providence. Prima!
Dit was echt een hele relaxte bus. Veel beenruimte, oplader voor je telefoon, helemaal goed, zo hield ik het wel ff vol!
3 kwartier later moest ik al overstappen. Balen, want ik zat echt perfect. Nou hup de kou weer in, hebben en houwe mee en nog een half uurtje wachten op de volgende bus. De nieuwe bus zag er precies hetzelfde uit. Maar was zeker niet hetzelfde van binnen. Alles zat veel dichter op elkaar.. Ellende.
Nou daar ging m’n beenruimte, ik voelde me ff niet meer zo vrij als Peter Pan.
Ongeveer 3,5 uur later reden we door the Bronx en kwamen de enorme gebouwen langzaam tevoorschijn evenals de enorme K-marts en de rijen fastfoodrestaurants (het deed me een beetje denken aan rollercoastertycoon, waar je ook altijd al je eettentjes naast elkaar plantte).
Eenmaal aangekomen bij Port Authority, moest ik de metro pakken richting Union Square, want daar werkt Dorine. Kaartje gekocht voor de metro, door het poortje.. Shit, koffer vast in het poortje, verdomme. Werd ontzettend uitgelachen door 3 jongens, maar helpen.. ho maar!
Uiteindelijk met veel geweld m’n koffer weer uit dat poortje gekregen en met een verhit hoofd richting de metro. Die was gelukkig zo gevonden en plofte ik op een stoeltje neer. Union Square bleek vrij dichtbij te zijn, dus kon meteen weer opstaan en ik was blij dat ik in de buitenlucht stond.. voor wel geteld 2 minuten, want het was ongelooflijk koud. Dorine gebeld, die kwam me ophalen. Samen naar haar werk gelopen. Vanaf haar kantoor had je een prachtig uitzicht over de stad.
Heel leuk om te zien waar ze werkt en waar ze allemaal mee bezig is.
Ze moest nog even wat dingetjes afmaken, dus ben ik nog ff naar buiten gegaan om rond te kijken en een paar plaatjes te schieten. Ik liep langs een Wholefoods (een supermarkt die bekent staat om zijn gezonde, biologische producten), dat is hier echt helemaal hipper dan hip. Ik was er nog niet eerder naar binnen geweest, dus dacht, doe eens gek, ik wip ff naar binnen. Nou alsof alles gratis was, zo ontzettend druk.
De rijen waren zeker wel 10 meter lang voor de kassa. Ik zag een vrouw met alleen 3 Sinaasappelen in de rij staan.. Gaat niet goed hoor met die Amerikanen.
Daarna kwam ik m’n nieuwe lievelingswinkel tegen: 'American Eagle outfitters'. Maar helaas ik had al nieuwe kleren gekocht in Boston.. Dus al die gave kleren maar laten hangen.
Dorine belde dat ze klaar was en toen zijn we samen naar Time Square gelopen. Het werd al een beetje donker, dus de verlichting kon je al van ver zien. Uiteraard een paar kiekjes gemaakt van alle bewegende, fel verlichte reclameborden. Overal liepen Elmo’s en Koekiemonsters rond die ontzettend verveeld met een rugzak op hun rug over Time Square slenterden en niet echt van plan waren om de enthousiaste muppet uit te hangen. Het was een treurig/grappig gezicht. Toen doorgelopen naar een TOYS 'R US om even op te warmen en omdat het altijd niet gek genoeg kan in Amerika stond er een heus reuzenrad in de winkel. Bizar.
Daarna doorgelopen naar het midden van Time Square waar ze kaartjes verkopen voor de Broadway shows. Even geinformeerd bij een heel enthousiaste man die stond te koukleumen maar evengoed nog heel vrolijk de musicals wist te promoten. En hij vertelde dat de nieuwe musical 'Honeymoon in Vegas’ echt een aanrader was.
Met deze informatie zijn we doorgelopen en zouden we de volgende dag kaartjes kopen (want op de dag zelf zijn ze voor de helft van de prijs). We hebben een taxi aangehouden en die bracht ons naar een Mexicaans restaurantje. Eric zou ook komen, maar die was nog aan het werk, dus zijn wij naar een bar gegaan en begonnen we alvast met de borrel. Toen Eric er was hebben we heerlijk Mexicaans gegeten.
Daarna zijn we nog een drankje wezen doen in de lounge van het Mandrin Oriental Hotel. Ik voelde me echt een zwerver tussen al die chique geklede mensen. Er was gelukkig nog een plekje over voor 3. Een paar minuten later gingen er mensen weg die bij het raam zaten en vroeg Dorine of wij misschien bij het raam mochten zitten. Nou dat bleek een ernstig moeilijke vraag, want de manager werd er bij geroepen en er werd druk overlegd. Uiteindelijk werden we teleurgesteld met een dramatische no,no, I’m so sorry, want ze wilden de plekken graag vrij houden voor de gasten van het hotel.
Ik ben toch even naar het raam gelopen om naar het uitzicht te kijken en snel wat foto’s gemaakt. Die uiteindelijk totaal mislukt zijn. Toen naar de metro gelopen en in een overvolle metro richting hun appartement gegaan. Echt een super locatie, vlakbij Harlem en ook nog eens een ruim appartement met 2 slaapkamers.
Ik zeg: Goed voor mekaar!
Ze wonen vlakbij het Children’s Hospital omdat Eric daar werkt en zijn studie daar aan het afmaken is.

Volgende dag heerlijk uitgebreid ontbijt en toen richting het World Trade Center gegaan. Die is nu helemaal af. Nog steeds erg indrukwekkend om op de plek te staan waar zich bijna 14 jaar terug al die ellende heeft afgespeeld. Vooral als je bij de fonteinen aan komt waar eerst de WTC gebouwen hebben gestaan. Ik had ’s morgens kaartjes besteld via internet om naar het Memorial Museum te gaan en dat was best de moeite waard. Stukken staal die helemaal verbogen waren hingen door het museum en ook een brandweerwagen die voor de helft helemaal geruïneerd was. Foto’s van slachtoffers die in een ruimte hingen, huilende mensen die bij foto’s stonden. Dan pas besef je dat het nog steeds heel erg leeft ook al is het 14 jaar geleden. Na een tijdje wilde je ook echt wel weer dat museum uit.
Nou dat hebben we dan ook gedaan, maar toen we naar buiten liepen was alles helemaal wit. Het sneeuwde voor de verandering ook in New York. We zijn toch nog even naar de Brooklyn Bridge gelopen ook al was die bijna niet meer te zien door de sneeuw (Ik moet dus echt in de zomer nog een keer terug).
Langs City Hall gelopen en toen terug naar Times Square om naar kaartjes te kijken voor een musical. Mij leek Jersey Boys ook heel leuk, maar die was voor de helft van de prijs evengoed nog $110. Dus het werd 'Honeymoon in Vegas’.
Kaartjes gekocht en doorgelopen naar Chelseamarket, een overdekte markt met allemaal restaurantjes en mensen die hun eigen spullen probeerde te verkopen. Het was allemaal niet bepaald goedkoop, maar wel hele gave dingen gezien.
Wat gegeten bij een Koreaans tentje en op de terugweg waren we opzoek naar een Toetje. We wilden net een winkeltje binnenstappen met brownies toen we iemand hoorde schreeuwen dat het Cupcake happyhour was in haar toko en dat alle Cupcakes 40% korting waren. Nou dag brownies, op naar de cupcakes!
M’n ogen waren weer groter dan m’n maag, dus had een grote chocolade cupcake met vanille frosting. Man, man, man, wat een heerlijke cupcake. Daarna misselijk.
Op naar het Nederlander Theatre om 'Honeymoon in Vegas te bewonderen met Tony Danza in de hoofdrol.
'Hi Jason, how are you,' hoor ik naast me in het gangpad. De man die rechts voor ons zit draait zijn gezicht om richting de man in het gangpad, Dorine stoot me aan en zegt: 'He, volgens mij is dat die acteur van Seinfeld die George Constanza speelt.' Ik kijk nog eens goed en inderdaad verdomd dat is hem. Hop snel een paparazzi fotootje.
De man in het gangpad kan zijn geluk niet op over de musical: 'O my god, Nancy Opel is playing tonight, I’m sooo excited!'
De musical was inderdaad een hit. Gegierd van het lachen.
Volgende dag ontbeten in de Upper West Side in een cafeetje dat zo uit een film komt. Lekker een Italiaans ontbijtje en tiramisu als toetje.
Door Central Park, dat begraven lag onder een dik pak sneeuw, naar de Metropolitan of Arts gelopen, daar naar binnen gegaan en een deel van het museum gezien. Wat is dat ontzettend groot zeg.
Er was een deel van het museum dat over het oude Egypte ging. Op een gegeven moment komen we aan in een enorme hal met een opgegraven tempel. Dus wij daar even in. Zie ik twee vrouwen van middelbare leeftijd met ontzettende opgespoten lippen, duckface selfies maken in die tempel. De tempel raakte meteen al zijn waardigheid kwijt. Zonde.
Na de Met. zijn we doorgelopen naar 5th Avenue. Even naar de Apple Store geweest onder de grond en daarna door de allejezus dure winkelstraat gelopen. Waar je dus ook heel veel chagrijnige verveelde rijke mensen tegenkomt. Bizar.
Toen nog even wat gegeten en daarna was het alweer tijd om met de bus terug te gaan naar Boston.
Ik heb echt tijd te kort gehad, dus in de zomer nog een keer terug.
Dorine heeft me echt zoveel mogelijk laten zien van de stad in 2 dagen en ben dan ook erg blij dat ze de moeite heeft genomen om me rond te leiden.
Afgemat de bus weer in, even krap als de heenweg en toen weer terug naar de fam. in Boston. Het was wel weer even omschakelen van de drukte in New York, naar de rust in Brookline.
Maar ook zo weer gewend.
Die woensdag erop was het cultuurdag op de British School en mocht ik samen met 2 andere Nederlanders Nederland vertegenwoordigen. Annet had 2 sjoelbakken meegenomen. Nou dat was een hit! Iedereen stond in de rij om een potje te sjoelen.
Die dag mocht ik ook voor het eerst mee lopen op de Nederlandse school. Dit was erg leuk om te doen. Ik mocht even mee kijken bij groep 3B, dat bestaat uit 3 meiden die net een iets hoger niveau hebben dan de kinderen uit 3A dat bestaat uit 4 leerlingen. Het was leuk om te zien hoe het er in die twee uurtjes aan toe gaat.
Afgelopen weekend was de familie weer wezen skiën en bleef ik thuis omdat ik een clustermeeting had met de counselor van het hele au pair gebeuren die ging vertellen over taxes. Nou dat was allemaal bar interessant…. Was blij dat het 10 uur was en ik de hort op kon met Chelsea en Hanna. 2 kroegen geprobeerd, maar niet heel denderend en geëindigd bij de kroeg waar we ook de eerste keer waren (Howl at the moon). Weer een paar prachtige dansjes gewaagd op de dansvloer.
Afgelopen woensdag mocht ik weer lesgeven bij de Nederlandse school en heb ik samen met een andere lerares groep 4 bijgebracht dat er in de toekomst zelfrijdende vrachtwagens komen, wat 'automatisch' betekent en wat 'voordelen' zijn.
Het is leuk om jezelf zo een beetje nuttig te maken.
Gisteren heb ik me opgegeven voor een cursus over American History met daaraan vast een tripje naar Washington. De cursus is 4 zaterdagen en de trip is 10 t/m 12 april. Dus daar kan ik weer mooi naar uitkijken.

Maar eerst….. MEXICO in 2 weken!!!!
Ik ben een paar weken terug maar begonnen met buikspieroefeningen en sinds vorige week begonnen met hardlopen.. Dan wordt het misschien nog wat in bikini.

Van het weekend weer een weekendje mee skien.

Ik beloof dat ik vanaf nu iets vaker zal schrijven.
Want hier moet je nu ongeveer een hele avond voor uittrekken.
Excuus.
Ik begrijp 't als je in het midden ergens bent afgehaakt.

Gegroet.